راهکار درمان دلسرد شدن از زبان جیمز کلیر

امروز با مشکل روبه‌رو هستم. اگر تا به حال با مسئله پایداری در چیزی که برایتان اهمیت دارد مواجه شده‌اید، شاید مشکل من هم با شما زوایای مشترکی داشته باشد.

از 12 نوامبر 2012، 939 روز گذشته است. این تاریخ زمانی است که برای اولین بار یک مقاله را در وب‌سایت جیمزکلیر.کام منتشر کردم و تقریباً 2 سال و 7 ماه از آن گذشته است. در این 939 روز بیشتر آنها مملو از احساسات شادی بوده‌اند، گاهی اوقات ناراحت‌کننده بوده‌اند، من هر دوشنبه و پنج‌شنبه یک مطلب جدید نوشته‌ام. هفته‌ به هفته. ماه به ماه. سال به سال.

امروز، احساس می‌کنم که دلسرد شده‌ام

امروز، دارم با مشکل دلسرد شدن روبه‌رو هستم. امروز، احساس نمی‌کنم که بخواهم بنویسم. امروز، احساس نمی‌کنم که بخواهم به روال عادتم بپیوندم. امروز، احساس نمی‌کنم که ایده‌های عالی دارم و احساس نمی‌کنم که وقت کافی دارم تا ایده‌های خوب را به عالی تبدیل کنم. امروز، احساس می‌کنم که دست کشیده و دلسرد شده‌ام.

تحقیقات انجام شده در دانشگاه پنسیلوانیا نشان داده است که متانت و استقامت، ویژگی‌ای است که بیشترین ارتباط را با موفقیت دارد. امروز، نیاز به کمی متانت دارم.

اینها چیزهایی هستند که سعی می‌کنم به خود یادآوری کنم هنگامی که احساس می‌کنم که دست کشیده و دلسرد شوم…

ذهن شما یک موتور پیشنهاد است

هر فکری که دارید را به عنوان یک پیشنهاد، نه یک دستور در نظر بگیرید. در حال حاضر، ذهن من پیشنهاد می‌دهد که خسته بشوم. پیشنهاد می‌دهد که دست بکشم. پیشنهاد می‌دهد که مسیر آسان‌تری را برگزینم.

اگر یک لحظه برای استراحت کافی باشم، می‌توانم پیشنهادهای جدیدی را کشف کنم. ذهن من همچنین پیشنهاد می‌دهد که بعد از انجام این کار، بسیار خوشحال خواهم شد. ذهنم پیشنهاد می‌دهد که وقتی به برنامه‌زمانی پایبند می‌شوم، هویتی که در حال ساختن آن هستم را ارزیابی می‌کنم. این پیشنهاد می‌دهد که توانایی انجام این کار را دارم، حتی وقتی که انگیزه ندارم.

به یاد داشته باشید، هیچکدام از این پیشنهادهای ذهنی، دستورات نیستند. آنها فقط گزینه‌ها هستند. من توانایی انتخاب اینکه کدام گزینه برای دنبال کردن بهتر است را دارم.

عدم راحتی موقت است

نسبت به زمانی که در روز یا هفته عادی‌تان است، تقریباً هر عادتی که انجام می‌دهید به سرعت پایان می‌یابد. تمرین شما در یک یا دو ساعت به پایان می‌رسد. گزارش شما تا فردا صبح کامل خواهد شد. این مقاله فقط در یک لحظه به پایان می‌رسد.

زندگی اکنون آسان‌تر است نسبت به هر زمانی که پیش اومده است. 300 سال پیش، اگر غذای خودتان را نکشته و خانه خودتان را نساخته بودید، می‌مردید. امروز، ما درباره فراموش کردن شارژر آیفون شکایت می‌کنیم.

چشم‌انداز خود را حفظ کنید. زندگی شما خوب است و عدم راحتی شما موقت است. وارد این لحظه از عدم راحتی شوید و به خودتان قدرت بیشتری ببخشید.

شما هرگز پشیمان نخواهید شد که کار خوبی انجام داده‌اید وقتی که انجام شده و پایان یافته است

تئودور روزولت به شهرت رسیده است با این عبارت که “به طور دور از هم و بدون شک، بهترین جایزه‌ای که زندگی می‌تواند ارائه دهد، فرصت کار سخت در کارهایی است که ارزش انجام آن را دارند.” اغلب به نظر می‌رسد که ما می‌خواهیم به راحتی در کارهایی که ارزش انجام آن‌ها را دارند کار کنیم. ما می‌خواهیم کارمان مفید و احترام‌زا باشد، اما نمی‌خواهیم در کارمان مبارزه کنیم. می‌خواهیم شکممان تخت و بازوهایمان قوی باشد، اما نمی‌خواهیم یک تمرین دیگر راه بیاندازیم. ما نتیجه نهایی را می‌خواهیم، اما تلاش‌های ناکامی که پیش از آن می‌آیند، را نمی‌خواهیم. ما طلایی را می‌خواهیم، اما سخت کوشی را نه.

هرکس می‌تواند  مدال طلا بخواهد، اما تعداد کمی از مردم می‌خواهند مثل یک المپیکی تمرین کنند.

و با این حال، علی‌رغم مقاومت ما به آن، هرگز احساس نخواهید کرد که کار سخت را انجام داده‌اید. روزهایی بوده‌اند که شروع کردن بسیار سخت بود، اما همیشه ارزش پایان دادن را داشت. گاهی اوقات، حتی عمل ساده حضور داشتن و شجاعت داشتن برای انجام کار، حتی به نحوی متوسط، یک پیروزی است که ارزش جشن گرفتن دارد.

این زندگی است

زندگی تعادل دائمی بین تسلیم به آسانی از حواس پرتی و غلبه بر درد تنبلی است. این یک اغراق نیست که بگوییم زندگی و هویت ما در این تعادل حساس تعریف می‌شوند. زندگی چیست، اگر نه مجموع صد هزار جنگ روزانه و تصمیمات کوچک برای یا زحمت کشیدن یا دست کشیدن؟

این لحظه که احساس نمی‌کنید که کار را انجام دهید؟ این یک لحظه‌ای نیست که دور انداخته شود. این یک نسخه آزمایشی اولیه نیست. این لحظه از زندگی شما همانند هر لحظه‌ی دیگری است. آن را به گونه‌ای صرف کنید که به آن افتخار کنید.

بگذارید جهان تصمیم بگیرد

پس، در زمان‌های دلسرد شدن و بی انگیزگی، چه کاری می‌کنم؟ من حضور می‌یابم.

آیا با بهترین حالتم حضور می‌یابم؟ شک دارم. اما وظیفه‌ام این نیست که ارزیابی کنم که چقدر خوب یا چقدر بد هستم، فقط حضور می‌یابم و کارم را تا آنجا که در توانم است انجام می‌دهم.

این مقاله نوشته جیمز کلیر نویسنده مشهور بود، که در مقاله ای با عنوان What I Do When I Feel Like Giving Up در وبسایت وی قابل دسترس است، امید است که توانسته باشم به عنوان یک مقاله توسعه فردی به خوبی آن را ترجمه کرده باشم